متن آهنگ ۱۱ مجید خراطها
با یک زخمه زبون قصه شروع شد گل خشکو مسافر عالمی داشت
من از تو بی نشون بودم تا اینکه پاییز اومد یه کینه تو دلم کاشت
حالا دیگه فقط وقت وداع بود یادت هست بی وفا روز جدایی
نمیخواستم که فردارو ببینم چشمام همیشه دریا بود خدایی
شدم تنهاترین تنها ولی باز دلم نخواست برات اشکی بریزم
میدونم برنمیگردی کنارم خدا باشه نگهدارت عزیزم
یه کارتون خوابه بی نامو نشونم شکستی بالمو دورت بگردم
هنوز تو شوکم اما هر چی بودم با احساساته تو بازی نکردم
شدم آواره بعد از رفتنه تو نمیشنید هیچکسی از من صدایی
تو رفتیو دیگه منم نبودم که مجبور شی بهم بگی کجایی
نه کنسل کردی اینبار رفتنت رو نه فکر کردی یه روز همخونه داشتی
خدا کاری نکردو نقطه چین موند جوابش که چرا تنهام گذاشتی
دیگه میرم بلاتکلیفی سخته ندارم طاقته تلخیو سردی
تو بودی همه ی دارو ندارم بی انصافی نکن تغییر کردی
دیگه با حلقه ی دستاتو چشمات دارم میرم ببخش لجبازی کردم
یه دلشکسته بودی بی پرو بال چقدر عوض شدی دورت بگردم
میونه عطر تلخه این جدایی میونه حسه تلخه نا امیدی
امیدم اینه یک روز خوبیامو شاید چشماتو وا کردیو دیدی
حالا که نیستم پیشت عزیزم تو هم با یاد من میباری یا نه
آهای عشقه جدیده هستیه من بگو اصلا تو دوسش داری یا نه
دیگه امشب گذشتو بعد امشی شاید حرفایه بعدیم اعترافه
تویه قانونه احساسم شدیدن همین راهی که تو رفتی خلافه
قد یک عمر از روزایه ما رفت من امشب تو یه حسو حاله دیگم
شاید اصلا برای تو مهم نیست که یازده ساله واست شعر میگم
تو یازده سالگیه خاطراتت هنوز خیلی چیزا واسم سواله
مثه یازده دوتا خط موازی رسیدنت به من قطعا محاله
نظر خود را بنویسید