لپ گونت مث پسته های رفسنجونه
مژه هات دار یه قالی وسط کرمونه
صورتت کار قلم کارِ توی اصفونه
خود دنیا از وجود تو لبش خندونه
تن تو مثل هوای داغ توو اهوازه
بودنت واسه ی قلب من خود اعجازه
حتی ماهم توو شبا داره به تو می نازه
پیش تو افسر جنگنده همون سربازه
حال قلب من عالیه
موج موهات که طوفانیه
سرخ لبات انار ساوه
خورشیدِ صورتت میتابه
مدل خندیدنت داره توو شهر باب میشه
حتی سنگم پیش چشمات بخدا آب میشه
داره تصویر توو کم کم توو دلم قاب میشه
شب تاریک دلم با خودت آفتاب میشه
مثل تندیسی برام توو میدون آزادی
کاخ زیبای منی تو خودِ سعدآبادی
تو چجوری خودتو توو قلب من جا دادی
عاشقم کردی و توو دلبریتم استادی
حال قلب من عالیه
موج موهات که طوفانیه
سرخ لبات انار ساوه
خورشیدِ صورتت میتابه
نظر خود را بنویسید